Onrust

Achteraf ben ik bijna blij te lezen dat er vijf mensen zijn aangehouden in Nieuwegein na het eerste optreden van het Nederlands voetbalelftal. Toen ik zondag de kruising bij het Mercure hotel naderde, waande ik me even in een oorlogsgebied. Het kruispunt oogde vooral blauw, waar je op dat moment toch eigenlijk oranje zou verwachten. Over de zin en onzin van de maatregelen wil ik geen oordeel vellen. Voortschrijdend inzicht heeft kennelijk geleid tot noodzaak en niemand zit echt te wachten op ordeverstoringen.Het nieuwe College van B&W start een campagne met als doel dat we weer trots kunnen zijn op onze stad. Voor dat initiatief is ook geld uitgetrokken en we worden natuurlijk allemaal geacht daaraan een bijdrage te leveren. Leven in een stad waar je trots op bent. Oppervlakkig gezien is er niets op tegen. Het is altijd prettiger te leven in een omgeving die je vrolijk stemt. Wat ik me afvraag is of je dat gevoel kunt opwekken en in stand houden met een campagne en een bescheiden zak met geld.De vergelijking met het doekje voor het bloeden dringt zich snel op. Maatschappelijk gezien gaan er erg veel dingen verkeerd op dit moment. Grote groepen mensen voelen zich helemaal niet zo prettig en kampen met allerlei vormen van ook materieel ongemak. Rekeningen worden steeds later betaald en ook steeds meer mensen met behoorlijke inkomens moeten noodgedwongen een beroep doen op het ‘rood’ staan. Voor mij persoonlijk geen nieuwe ervaring. Het heeft zich gaandeweg ontwikkeld tot een leefstijl.Nieuwegein is in dat opzicht ongetwijfeld niet anders dan de rest van Nederland. Het gaat gemiddeld helemaal niet zo goed met ons. Daarom bedenken politici initiatieven om mensen meer betrokken te laten zijn bij wat er gebeurt om hen heen. Als je vanuit dat perspectief kijkt naar de plannen om ons weer trots te maken op onze stad, valt je direct op dat de inzet van middelen in geen verhouding staat tot het beoogde doel. Met een ton maak je ons niet gelukkig, hoezeer je ook je best doet als overheid.In tijden van onrust en onzekerheid zoeken we naar een uitlaatklep, iets dat ons even de waan van de dag doet vergeten en dat ons het gevoel geeft dat we serieus meedoen in onze samenleving. Alles wat je even de problemen doet vergeten, wordt met beide handen aangegrepen. Logisch dus dat het stadsbestuur die signalen oppikt en probeert te vertalen. Met een juichend actieplan ben je er niet, bij lange na niet.Een plan om Nieuwegeiners weer trots te maken op hun stad valt of staat met de mate waarin zij in staat gesteld worden weer trots te zijn op zichzelf. Daar is voor nodig een onmiskenbaar en duidelijk signaal dat de werkelijke problemen erkent, dat ons laat zien dat niet wij falen, maar dat de ontwikkelingen om ons heen grotendeels verantwoordelijk zijn voor wat meetbaar gebeurt.Belastingverhogingen, tariefsverhogingen, accijnsverhogingen en steeds maar stijgende prijzen staan in geen verhouding tot een ongetwijfeld goed bedoeld actieplan. Pas als je erkent dat zelfs ordeverstoringen een plek hebben in de manier waarop mensen reageren, geef je het doekje een kans.Dan wordt het doekje de ondergrond van een mooi schilderij en heb je het niet meer nodig om het bloeden te stelpen.Afrodite